Epoki w malarstwie przez wieki przenikały się i nachodziły na siebie, płynnie zmieniają oblicze światowej kultury. Ramy czasowe, którymi datuje się czas trwania poszczególnych kierunków są często doć umowne, gdyż tak naprawde trudno uchwycić dokładny moment, w którym któryś z twórców stworzył pierwsze, nowatorskie dzieło. Niemniej jednak wyróżnić można kilkanaście epok w malarstwie, z czego kilka z nich szczególnie zaznaczyły się w świadomości dzisiejszych artystów, którzy często inspirują się ówczesną twórczością.
Średniowiecze
Średniowiecze to jeszcze głównie malarstwo na desce ale za to prężnie rozwijające się. Wschodnia Europa to miejsce gdzie w tamtym okresie pojawiły się znakomite ikony a malarstwo religijne było bardzo popularne na całym kontynencie. Dbano przy tym o zachowanie hierarchii na obrazach. Im ważniejsza osoba tym większa była jej postać na obrazie. Prace ówczesnych autorów przedstawiały głównie postaci biblijne, dekorowane często płatkami złota. Wizerunki twarzy były jeszcze bardzo płaskie i niedopracowane, nie zwracano uwagi na realizm anatomiczny.
Renesans
Renesans to czas nowych odkryć, ożywienia drugiego planu i pojawienia się nowych perspektyw w malarstwie. Rozpowszechniło się malarstwo olejne i prace na płótnie co pozwoliło tworzyć zupełnie inne połączenia kolorystyczne i subtelniej łączyć kontury poszczególnych przedmiotów. Leonadro da Vinci dopracowywał szczegóły ludzkiego ciała a Paolo Uccello skupiał się na problematyce perspektywy. Zapanował kult proporcji, ładu i harmonii w malarstwie. Postaci stały się proporcjonalne a ich pozy naturalne i realistyczne. Pojawiły się tło i dynamizm a malarstwo zaczęło budzić żywe emocje, epatowało dramatyzmem ale i uniesieniami.
Barok
Barok to epoka, w której nie brak dynamicznych scen z dużą ilością postaci. Motywy religijne pojawiały się równie często co nagość i akty. Barok jest pełen sprzeczności i bogactwa kolorów, motywów i ornamentów. W epoce tej powstało wiele malowideł ściennych w naprawdę dużych formatach. Szczególnie malarstwo sakralne, przedstawiające sceny Biblijne stworzyły wizerunki, które przetrwały do dziś, np. małe aniołki. Na obrazach martwej natury pojawiły się symbole czaszek i nadgniłych owoców jako metafora przemijania i ludzkiej egzystencji.
Romantyzm
Romantyzm to przede wszystkim burzliwe dzieje historyczne uwiecznione na równie burzliwych scenach malarskich. Dramatyzm i pełne emocji pociągnięcia pędzlem widać szczególnie w dziełach historycznych. Mroczną atmosferę ukazywały ruiny i cmentarze, zamglone tła powodowały dreszcz grozy. Artyści przelewali na płótno swoje własne emocje i przeżycia. Uczuciowość i ekspresja stworzyły podwaliny dla późniejszego impresjonizmu.
Impresjonizm
Światło i kolor to podstawowe zagadnienia, które brali pod uwagę impresjoniści tacy jak Claude Monet czy Pierre Auguste Renoir. Przelewali na płótno to, co aktualnie widzieli, jak postrzegali świat przed swoimi oczyma. Uwzględniali przy tym porę roku i dnia, gdyż miało to ogromne znaczenie dla światła i odcieni jakie ono dawało. Stosowali nowatorską technikę nakładania farby w postaci małych plam, mieszając kolory bezpośrednio na płótnie a nie na palecie. Sposób malowania sprawiał niekiedy, że dopiero oglądając obraz z większej odległości, można było w pełni uchwycić scenerię jaką przedstawiał. Impresjonizm w malarstwie obecnie jest jednym z najchętniej poszukiwanym rodzajem obrazów.
Surrealizm
Surrealiści uważali, że świat realny ma dużo mniej do zaproponowania artyście niż świat wyobraźni. Dlatego też w swoich pracach przedmioty codzienne stawiali w nietypowym kontekście, w towarzystwie nieistniejących zjawisk lub nadawali im nierzeczywiste kształty. Wyobraźnia, sny, podświadomość i ukryte zakamarki ludzkiego umysłu – wszystko to surrealizm przenosił na płótno pozwalając odbiorcom subiektywnie interpretować swoje dzieła. Najbardziej znanym przedstawicielem tej epoki był Salvador Dali.